Struny
Przeciętne:
zwykłe D’Addario, Dean Markley Blue Steel
Przyzwoite:
Ernie Ball – gitara
akustyczna
Rewelacyjne
D’Addario EXP – gitara
akustyczna
Elixir – gitara elektryczna
Rozwiązaniem najlepszym jest
moim zdaniem kupienie jak najlepszych strun – EXP w przypadku gitary
akustycznej, Elixirów w przypadku gitary elektrycznej, obojętnie jaką gitarę
się posiada (czy tanią czy drogą). Kosztują więcej, ale wytrzymują bardzo
długo, mają zdecydowanie lepszy dźwięk i nawet z taniej gitary czynią całkiem
przyzwoity instrument. Radość, precyzja i jakość grania jest zdecydowanie
lepsza.
Grubość strun każdy dobiera
indywidualnie. Dla mnie najlepsze rozwiązanie to duża rozpiętość: najcieńsza–
10 lub 11, a najgrubsza przynajmniej 50, tak około 52-54.
Przy graniu techniką palcową,
cienkie struny wiolinowe dają delikatne i wysokie dźwięki, a dopełnienie
kciukiem strun basowych uzupełnia je i dodaje głębi. I chyba o tę głębię chodzi
w przypadku gry bez gitary basowej, bo na ogół to ona jest odpowiedzialna za
tego rodzaju przestrzeń.
Granie palcami:
Kciuk – obsługuje 3 górne
struny, tzw. basowe
3 kolejne palce – obsługują 3
dolne struny, tzw. wiolinowe
Palec najmniejszy pozostaje
wolny, można na nim oprzeć dłoń, używa się go przy wzbogacaniu granego dźwięku
i wprowadzaniu komplikacji muzycznych.
Granie solówki
Tym, którzy nie wiedzą, gdzie mają przycisnąć strunę by pasowała do podkładu (tematu, tonacji utworu) pomóc może zamieszczony poniżej obrazek z naniesionymi miejscami w formie czerwonych kropek. Jest on przewidziany dla tonacji G. W przypadku innych tonacji wystarczy przesunąć całość tych miejsc w lewo lub w prawo na gryfie.
Za główny punkt można przyjąć w poniższym przypadku (czyli ton. G) progi 5-7 (należy pamiętać o pewnych odchyleniach dla niektórych np. basowej). Dla ton. E będzie to 1-3, B - 2-4, D - 3-5 i A - 7-9.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz